پزشک؛ دوست یا دشمن

5 بهمن 88

پزشک؛ دوست یا دشمن

یکی از راه های تربیتی بسیارمورد علاقه مردم در اینجا این است که بچه ها را از دکتر و آمپول بترسانند. اگر در قدیم دشمن شماره ی یک بچه ها، لولو خرخره و جن و پری و دیگ به سر بودند، الان دیگر دکترهای آمپول به دست نقش اول را بازی می کنند و جانشینان خوبی برای آن قدیمی ترها شده اند.

این جریان همیشه باعث آزار من می شد ودلم می خواست بتوانم به طریقی با آن مقابله کنم. تا اینکه چند روز پیش پدر و مادری با پسرک 5 ساله اشان به مطب آمدند. به محض ورود و پیش از هر چیز پدر به شوخی و جدی گفـت:" خانم دکتر، یه آمپول خوشگل به این میزنی؟ خیلی شیطونی میکنه."

اگر سرحال بودم برایشان توضیح می دادم که این روش خوبی نیست و آمپول فقط در مواقع خیلی ضروری زده می شود، آن هم برای درمان و نه برای تربیت بچه ها!  اما آن روز به هیچ وجه حوصله سر و کله زدن نداشتم،از این رو چشم غره ای به پدر رفته و گفتم:" لطفاً بچه هایتان را خودتان تربیت کنید، اجازه دهید ما هم کارمان را بکنیم." و در حالیکه برای جلب اعتماد پسرک مستقیم به چشمان او نگاه می کردم، افزودم:" ما این جا هیچ بچه ای را به خاطر شیطنت و پرخوری آمپول نمی زنیم."

دلم خنک شد که کاسه کوزه پدر را به هم زده و مسؤلیت خطیر تعلیم و تربیت را به گردن شخص خودش انداخته ام. پس از آن هم پسرک را معاینه کرده و به او یک جایزه دادم که بداند اگر با من راه بیاید و اجازه معاینه بدهد، همیشه از من جایزه خواهد گرفت.

 قیافه فاتحانه پسر و لب و لوچه ی آویزان پدر به هنگام ترک مطب تماشایی بود.